Tja, hoe ga ik precies een maand later nou een goed excuus verwoorden van waarom ik hier al zo lang niet heb gechreven. Allereerst wil ik m’n nepnagels de schuld geven die elk Amerikaans meisje heeft, en het typen lastiger maakt. Als dit excuus niet goed genoeg is, geef ik de vakantie maar de schuld. Nadat m’n moeder dus die 21 uur later kwam, is er van alles gebeurd. Ondertussen zit ik al een paar dagen in het –ik had graag gezegd regende- SNIKHETE Nederland. En morgen vertrek ik weer. Tessa een druk leven? Nah, gaat gewoon z’n gangetje.

4 juni 2015 kwam m’n mamsie naar the Colony. Wat een feest. Het was heel leuk om haar weer te zien na al die maanden. Na haar een week lang door the Colony getourd te hebben, vertrokken we naar Philadelphia. “Wat heb je daar nou te zoeken” denkt de lezer. Nou lezer, IK GING NAAR TAYLOR SWIFT!!!!!!!! Van m’n mamsie had ik kaartjes voor Taylor gekregen voor m’n verjaardag. En helaas kwam ze pas in Oktober in Dallas, op m’n VERJAARDAG (terwijl ik dus nog hier zit) in Nederland, en daarom besloten we zelf maar naar Tay te gaan als zij niet naar ons kwam. En wat was het leuk! Ontzettend genieten! Na het concert gingen we weer vrolijk terug naar het vliegveld omdat ons vliegtuig al een paar uur later weer vertrok (Ja, we gingen alleen naar Pennsylvania voor haar concert WHOOP WHOOP). Op naar Nashville!

Eenmaal aangekomen in Nashville, kon ik eindelijk m’n grote lieve zus weer zien! Heel raar, al dat weerzien. Slowly maar zeker kwamen alle oude vertrouwde Nederlanders m’n leven weer in. Met z’n drieen kon het feestje echt beginnen! In Nashville zijn we naar het laatste music festival dag ding geweest. Heel leuk! Ook mochten alle musea, het Bluebird cafe (bekend van Nashville) en alle andere dingen niet ontbreken! Erg leuk.

Enkele dagen vertrokken we met ons roadtrip auto’tje naar Memphis. Hier hoef je niet te raden wat we hebben gedaan. Graceland; Elvis, Elvis en guess what? Elvis! Met een gitaar gevormd zwembad was er ook niks te ontlopen dat ook maar iets met Elvis Pesley te maken had. Na touren door z’n huis, helikopters, auto’s en noem het maar op, hielden we het wel weer voor gezien. Op naar New Orleans!

New Orleans staat bekend als een enge, gevaarlijke maar muzikale stad. En gelijk hebben ze Het is dood normaal om met je trompet over straat te lopen, maar het is ook dood normaal om in elke winkel een vrouw te zien staan (gekleed in stijl en thema) die klaar is voor een spannende avond. (you got the hint right) Maar ook na 3 dagen was het feestje hier afgelopen.

Toen reden we weer terug naar Texas! Het was heel raar, want toen we de staat in reden voelde het meteen al als thuis komen. Maar alsof dit alles nog niet genoeg was? Nee. Niet echt. Er moest nog een weekje cruisen in Mexico achteraan. Zo leuk! Helaas hadden we twee dagen FLINK regen waardoor er toen niet zoveel gedaan kon worden. Toch heb ik me naast het zwemmen met dolfijnen, cave tubbing, onbeperkt eten, zonnen en snorkelen wel prima vermaakt. (BEST VACATION EVERRRRR!!!)

En nu? Nu zit ik dood te gaan van de hitte op het oude vertrouwde bankje dat me 11 maanden heeft moeten missen. Het afscheid was zwaar, maar het besef kom pas veel later. De aankomst was leuk en lief, maar het besef komt pas later. En dat later is nu. Wat mis ik het leven daar weer, m’n vriendjes, familie, school, alles. Gelukkig is het hier ook fijn. Eindelijk kon ik weer naar een feestje (denk dat ik daar met zo’n 12 uur slaap in 4 dagen ook wel optimaal gebruik van heb gemaakt) en iedereen weer zien. Met liefde heb ik hetzelfde verhaal over and over and over and over verteld, en de standaard vragen beantwoord. Helaas kon de pret hier in Nederland niet van lange duur zijn. Morgenochtend zit ik namelijk alweer in de auto op naar Frankrijk. Hier zal ik de rest van m’n zomer doorbrengen om alle uit gegeven dollars om te zetten in verdiende euro’s.

Ik zou 1000 redenen kunnen geven waarom je een jaar als dit zou moeten doen, maar dan kom ik nooit aan het uitpakken (moet ik nog steeds doen) en inpakken toe. Het enige wat ik kan zeggen is dat dit het beste jaar uit m’n leven was, by far.

Nu komt de speech waarin ik een eind maak aan deze blog. Jullie hoeven niet meer nieuwschierig elke ochtend achter je laptop te kruipen om te kijken of ik weer een verhaaltje heb geplaatst. (ik weet dat iedereen dit doet) het was me een genoegen om m’n leventje online bij te houden, wetende dat er wat pottenkijkers op de loer zaten. Bedankt voor iedereen die m’n verhalen gelezen heeft, I appreciate it!

Tot snel,

Liefs,

Tessa