tessawillemsen.reismee.nl

Het leek zo'n goed idee...

Het leek zo’n goed idee...

Denk je, die meid is leuk aan het vloggen, nu gaan we het zien, vergeet ze de helft van de tijd om de camera mee te nemen…

Omdat ik dit recente avontuur niet heb kunnen vast leggen, wilde ik toch graag eventjes de moeite nemen om dit verhaal zwart op wit te zetten.

Het is een donderdagavond en na dagen wachten had ik ein-de-lijk m’n schoolpas. Deze schoolpas geeft me toegang tot verschillende faciliteiten waaronder de sportschool. New year, new country, new me, je kent het. Samen met m’n Nederlandse huisgenoot Joëlle kwamen we (lees: Joëlle) op het idee om een bezoekje te brengen aan de sportschool. Na al het lekkere eten hier (heb tot nu toe een dag niet buiten de deur gegeten) is het de hoogste tijd om de Praagse lekkernijen eraf te bewegen.

Eenmaal aangekomen, bleek dat er binnen tien minuten een yoga les zou beginnen. Het leek ons allebei wel wat, en dus verschenen we met een grote glimlach in het yoga-lokaal. Dat er naast ons nog maar één ander meisje was, liet ons koud. In de eerste week van m’n nieuwe avontuur had ik me al voorgenomen om alles anders aan te pakken. Ik had bij de shopping outlet een paar sportschoenen gescoord en was helemaal ready om aan een blokjesbuik te werken. Helaas bleek al snel dat m’n blinkende schoenen uit mochten want dat hoort niet bij yoga. Echter hadden we ook ons eigen matje mee moeten nemen. Gelukkig was hier een alternatief voor, een raar ander soort matje die veel te dun en kort was.

Anyways, we waren nog steeds super excited. En toen begon het… de yogadocent deed de lichten uit en zette een muziekje op. Joëlle en ik keken elkaar al wat vragend aan, maar als je niet midden in de Tsjechische yogacultuur duikt, leer je nooit je eigen horizon te verbreden. Vervolgens pakte ze waxinelichtjes en begon ze de kaarsjes één voor één verspreid in de ruimte aan te steken. Op dat moment begon ik te twijfelen of we yogales hadden of dat ze misschien geesten wilde gaan oproepen. Alsof dit nog niet alles was, haalde ze ook haar wierook uit de tas en de walm van de stokjes dansten door de kamer.

Dit was het moment dat we begonnen te twijfelen aan onszelf. Hadden we niet beter gewoon wat gewichten kunnen gaan heffen? Of een kwartiertje kunnen gaan spinnen? Aangezien de deur al dicht was, was er geen weg meer terug. En toen kwam het ergste van alles. Een detail waar we niet aan gedacht hadden. Ze sprak Tsjechisch… Geloof me, een uur kan dan lang duren.

Nadat Jo en ik onszelf het eerste kwartier van de les compleet hadden uitgelachen door de omstandigheden, herpakten we onszelf en probeerden we de rest van het uur serieus mee te doen. Het enige wat ik aan de les heb overgehouden is spierpijn in m’n nek om steeds te kijken wat voor beweging we maakten omdat ik van haar gebrabbel niks verstond.

Nadat het uur -dat aanvoelde als een jaar- voorbij was, besloten we onze teleurstelling van de les weg te eten. We bestelden een pizza en eindigden met een film op de bank.

Conclusie: ga niet naar een yogales als je de taal niet spreekt, het is héél vermoeiend…

Dit verhaal wilde ik toch nog even met jullie delen. Ondertussen is m’n eerste vloggie al online, dus go check it out!

Link: https://www.youtube.com/watch?v=hFF5Hwp1R0g&t=241s

Reacties

Reacties

Super anoniem

Ik ben trots op je dat je het sporten wel in Praag wilt herpakken. Je bent goed bezig, ga zo door!
Ps. Leuke eerste vlog

Groetjes

Mo

Heerlijk, liggen hier op werk dubbel ?

Mamsie

Wat een geweldig verhaal weer! Haha.

Henk

Mooi verhaal. Met veel plezier gelezen. Casey Neistat is een vlogger die veel vlogt uit NY. Hij is goed.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active