Momenteel zit ik in het vliegtuig naar Dallas. Een mooi moment om te vertellen hoe mijn afgelopen dagen eruit zagen. Het is nu 2 augustus 2014 kwart voor negen Amerikaanse tijd. Onder het genot van een mooi uitzicht, een vriendelijke man naast mij en John Mayer die zingt dat mijn body een wonderland is zal ik beginnen.

Schiphol

Daar sta ik dan. Met een grote koffer en een iets kleinere koffer als handbagage. Om mij heen stonden nog meer mensen met donkere ‘I love High School’ shirts aan en een prachtig keycord om. Allereerst moest iedereen zich verzamelen en werd het een en ander verteld. Vervolgens gingen we als groep inchecken en toen moest er afscheid genomen worden. ‘Dag mam, dag pap, tot snel.’ Iedereen wist het droog te houden, alhoewel moeders toch wel wat natte ogen had. Bij de andere studenten waren er ook maar enkele aan het huilen. Toen begon het avontuur. Hoppa door de douane heen en gaan met die banaan. Er werd ons nog wat gevraagd wat betreft ons bezoek aan Amerika maar gelukkig was alles in orde. Toen we in het vliegtuig zaten kon het feest beginnen. Eerst was het een beetje awkward omdat niemand elkaar nog echt kende maar gedurende de vlucht werd dit vele male minder. Ik heb in het vliegtuig drie halve films gekeken. Toen we aankwamen had iedereen snel z’n koffer en moesten we wachten op de bus die een half uur later kwam. Iedereen had een ‘buddy’ gekregen die je de aankomende dagen in de gaten moest houden. Ook was de kamer indeling al bekend gebaseerd op hoe laat iedereen twee augustus vertrok. Eenmaal gesetteld in de kamer gingen we pizza eten. (welkom in Amerika). Daarna viel iedereen dood neer op bed en binnen no-time was iedereen zoetjes in dromenland.

Dag één

De wekker ging vroeg. Half negen zaten we in de bus op naar the place to be. Well, hello New York. We hebben echt van alles gedaan. Ik weet het niet eens meer precies maar plekken waar we zijn geweest zijn onder andere Central Park, Hard Rock Café, Macy’s, vrije tijd op 5th avenue, the Apple store (jaja Luk) en nog veel meer. Ik zit hier oprecht na te denken wat we hebben gedaan maar ik weet het gewoon echt niet meer omdat het zoveel was. Ook hebben we over de Brooklyn bridge gelopen. Even ter informatie; deze brug is ontworpen door een Duitser. Central park is ontworpen door twee amateurs. Je kon je opgeven om het huidige Central Park te ontwerpen en deze twee mannen vonden dit een zodanig goed idee dat ze dat hebben gedaan. Helaas hadden ze niet zoveel ervaring dus hebben ze het een en ander zelf bedacht en op hun CV gezet, niet wetende dat ze uitgekozen werden. Er was toen nog een hele discussie of de amateurs het Central Park dan wel mochten maken omdat ze eigenlijk leugenaars waren maar het was wel zo fair omdat ze al uitgekozen waren dus dikke yolo dachten ze, waarom ook niet en gaven de opdracht aan hun. Vervolgens hebben ze miljoenen aan het park verspild en men was niet tevreden. Ze hadden nog een paar duizend dollar nodig en dan was het écht af! Dus de gemeente/overheid/weet ik veel wie het was gaf hen nog die paar duizend dollar en daarmee hebben ze een fontein geplaatst in Central Park. Persoonlijk vond ik hem niet zo heel spectaculair alleen daar dachten andere anders over want wauw, wat was Central Park mooi geworden met die fontein. Nu zijn deze ‘amateurs’ bekroond tot een van de beste ontwerpers van de wereld. Elke boom en plant die je er ziet staat is mensenwerk. De paadjes zijn kronkelend gemaakt zodat men meer het gevoel heeft alsof ze door een bos lopen. Verbeter me als ik het fout heb maar ik heb goed opgelet.

Ik weet niet of het gister of eergister was maar natuurlijk hebben we ook het vrijheidsbeeld gezien. Dit was heel leuk en gezellig. Ik kan er verder niet zoveel aan toevoegen. We waren toeristen voor het leven. Met een keycord om en een gids die met zo’n vlaggetje zwaait om ons de weg te wijzen. Hilarisch.

Dag twee

Dag twee verliep wat hectischer. We zaten samen met de Duitse exchange students in de bus en die konden niet zo goed klok kijken waardoor we de dag ervoor twee keer vertraging opliepen omdat ze te laat waren. Hierdoor konden we donderdag niet naar de Rockefeller gaan. Too bad. Volgens mij begint het verhaal nu langzaam aan saai te worden maar het is bijna afgelopen hoor. Dus gister gingen we naar The top of the rock. Kei leuk. Had het alleen al wel een keer gezien maar het is toch altijd anders en al helemaal als je met een andere groep bent. Wel hadden we nog een bijna dood ervaring in de subway meegemaakt. De organisatie wilde ons laten ervaren hoe het was in de metro dus gingen we met 50 man de metro in. (klinkt al als een goed idee). In principe ging dat allemaal prima alleen op een gegeven moment maakte we in the middle of the darkness een soort noodstop en stonden we pats boem stil. We konden geen kant op en bleven zo een minuut of 10 staan. Vervolgens hoorde je allemaal metro’s achter je die er aan kwamen en begonnen te toeten. Zit je daar in een tunnel, in New York, in een metro, met allemaal metro’s achter je die je net niet kunnen aanrijden doordat ze op tijd weten te stoppen. Later werd er omgeroepen dat er een probleem was met de subway voor ons en bladiebla. We hebben totaal een half uur stil gestaan wat ons minder vrije tijd op Coney Island opleverde. Niet erg, want het was een beetje een ordinaire bedoeling. Ik heb er alleen een ijsje gegeten, wat ook veel te duur was, en eigenlijk slush puppy was en vies. Ik voel me trouwens zoooo dik worden! Nu al! Ik probeer er echt op te letten en rekening mee te houden maar dat gaat lastig als je twee avonden alleen maar pizza kan eten en de andere dag een hamburger met friet. Weehhh, ik wil niet dik worden!

Terug naar nu. Ik zit bij het raampje en als ik naar buiten kijk dan zie ik wolken. Clouds in the sky. M’n ipod is leeg (NOOOO) en m’n laptop is ook bijna leeg (NOG MEER NOOO). Dus wat ik zo ga doen is net zo’n verrassing voor mij als voor jullie. De vriendelijke donkere man naast mij met de pet slaapt. Ik zit helemaal achteraan. Links in het hoekje. Het is nu bijna kwart over negen. Nog 3 uur te gaan. Zou een film het redden met 46%? We zullen zien. Het Duitse meisje dat bij mij op school komt zit ergens voorin het vliegtuig. Ik begin langzaam al honger te krijgen gezien mijn ontbijt alleen uit een appel bestond. Dat eten wordt nog wat. Tessa lust echt niks hiero.