SUPRISE! Ik leef nog! Dit kan voor sommige misschien wat schokkend aankomen. We kunnen er dan ook lang en kort over praten, we kunnen met z’n allen eventjes een minuut stilte nemen om te realiseren hoe slecht ik ben in een blog bijhouden, of we accepteren the way of life, geven Tessa nog een tweede kans en vergeven haar. Ik kies het laatste. Dus, haters kruisje rechts boven. Plaats reactie, want R&R is back maar ben geen sneltrein. (Alleen kinders uit the 90’s snappen dit). Maar daarom zal ik jullie vandaag verwarmen, met het langste verhaal dat je waarschijnlijk ooit gelezen hebt op deze fantastische website. Ik verwacht dat ook veel reacties van m’n fans. Dus mijn lieveling, spuit nog wat extra slagroom op je chocomelk, pak het ene dekentje er eventjes bij, kijk naar buiten en realiseer je dat kerst nog wat maandjes verweg is, en denk eventjes aan Tessa dit dit verhaaltje onder het genot van 22 graden buiten typt. Today, I’m gonna take you to a whole new world (reference Aladdin, hint)

Once apon a time, toen Tessa nog haar blog schreef, maakte ze veel avonturen mee. Na het schrijven van haar laatste verhaaltje op haar reismee blog ging ze slapen. Die week is ze naar The Counselor gegaan om haar subject Chemistry te veranderen. ‘Pff, chemistry, denken ze nou echt dat ik dat ga volgen?’ Het stoom kwam nog net niet uit haar oren. ‘Wat denken ze wel niet? Dat ik dat voor Jan doedel heb laten vallen in Nederland? Om het hier weer te volgen? Amehoela!’. Met genoeg excuses om dit verschrikkelijke vak te laten vallen stapte ze op de vrouw af. Na een gesprek van minuten en minuten werd er een lijn getrokken. Tessa was right. Ze hoeft geen chemistry te volgen. Ze had uitgebreid uitgelegd hoe ze het vak al had afgesloten in Nederland en dat ze er later niks mee wilt doen. Na het overtuigen van de vrouw hoefde ze alleen nog maar een email te sturen naar de Nederlandse organisatie en de Amerikaanse en als zij akkoord gingen kon er niet nieuw vak gekozen worden. Zo gezegd, zo gedaan. Chemistry was verleden tijd, maar wat werd de nieuwe stap van haar toekomst? Zo veel keus.. Van koken en naaien tot journalism en money makers. ‘Natuurlijk is er veel keus’ denkt Tessa ‘dit is Amerika, het kan niet anders’. Na lang wikken en wegen besloot ze voor het vak journalism magazine te gaan. Als ze nooit ontdekt wordt op youtube of op straat met haar zangtalent, heeft ze tenminste nog wat schrijf lesjes in Amerika gevolgd voor haar back-up plan. Tevreden ging ze weer naar huis. Vanaf nu stonden de volgende vakken op haar papiertje; English 3, Dance, Choir and Journalism magazine, appeltje eitje.

Na een week lang zwoegen en ploegen was de toetsweek over. Wat een werk (not) had Tessa hier in gestoken zeg.. Nachtenlang heeft ze wakker gelegen om te studeren voor haar vakken (not) en de blaren op haar handen waren niet op twee handen te tellen (not en slechte grap) En toen kwam de uitslag, Tessa bleek A-honor te zijn. Dit betekent dat al haar cijfers hoger waren dan 90 out of 100 and hiervoor kreeg ze een speciale diploma en werd haar naam op een poster in de school gehangen samen met de andere lucky birds. Hoge cijfers voor een toets, Tessa had zoiets never nooit aan zien komen (not). Wat een feestelijke dag was het toch. Ondertussen werd er ook nog heel wat af gerepeteerd voor Aladdin, het feestje kon beginnen. De shows kwamen eraan!

Maar toen sloeg de bliksem in. Het was 30 januari. Tessa voelde zich niet zo lekker, en ging deze vrijdag avond om 9 uur slapen. De volgende ochtend stond er druk programma op de boeg. Ze zouden met alle exchange kids naar een Rodeo gaan in Dallas! Om de spanning op te bouwen zal ze daar eerst over vertellen. Dit doet ze in de ik-vorm voor de afwisseling van het perspectief van de vertelling van de avonturen van Tessa in Amerika (mooi gezegd Tess). Ook zal ik hier een nieuwe paragraaf voor openstellen.

GA NOOIT NAAR EEN RODEO! I love vlees, I hate dieren maar dit is oprecht het zieligste wat ik ooit in m’n leven hebben gezien. Van varkens tot stieren tot koeien tot paarden, ze worden allemaal gemarteld en nog net niet afgemaakt. Die arme, arme, beestjes. Ik vind het oprecht zielig. En wát een entertainment voor de real Cowboys hier! En maar schreeuwen dat ze harder moet zijn voor de beestjes of sneller en weet ik wat. M’n beide oren werden meegebrult door de vreselijke, niet dunste, man van de wereld. Z’n Cowboy hoedske stond hem dan weer wel goed. Maar goed, zielig dus. En het gedeelte dat ik niet snap, niet alleen de dieren worden gemarteld, ook de mannen op het dier zijn slachtoffers voor het leven, wat een ongein zijn. Er was er zelfs een die van z’n paard viel na een of ander gaar gevecht waar een nuchtere Hollander toch niks van snapt en hij bleef liggen. En liggen. En liggen. En bewegen? Ho maar. Daar lag die man, doodstil in het midden van het zandvlakte ding. En toen werden er geluidsgolven door de speakers geproduceerd die het volgende zeiden: ‘The question is not IF it will happen, but WHEN it will happen. Let’s all pray fort his man that he’s gonna be fine. Na een halve hartverzakking (moest net zelf nog niet worden afgevoerd worden) stond deze stoere Cowboy weer op en liep het veld half verminkt uit. Advies, Texas, je bent hartstikke leuk maar laat die arme beestjes met rust. Misschien is het ergste nog wel dat deze oelewappers er ZIEK voor betaald krijgen. Ja, je leest dit goed. Je kan millionair worden met op een stier zitten en proberen er niet van af te vallen, belachelijk.

Maar we gaan verder. Het was vrijdagavond en Tessa ging vroeg naar bed. Toen ze de volgende ochtend wakker werd, klaar om naar de Rodeo te gaan, ging het mis. Haar stem was weg. Omdat ze haast had, kon ze niet zoeken naar het stemgeluid en op de Rodeo was het daarom ook lekker rustig. Dat weekend bleef ze bij haar vriendinnetje Barbro slapen omdat haar hostparents er weer eens vandoor waren. Toen ze terug kwam van van de Rodeo was het non-stop hoesten al begonnen en ook die avond lag ze om 9 uur in the guestroom te slapen met hoge koorts. Het was eventjes mis. Hoofdpijn, buikpijn, keelpijn, hoesten en proesten en ook de stem waren enkele consequenties van de drukte die ze had de afgelopen weken. Maar tijd om ziek te zijn was er niet, de volgende ochtend moest ze mee naar de kerk en lunchen, en school missen zat er al helemaal niet bij. De dress rehearsals voor Aladdin waren begonnen wat betekend non-stop repeteren, kostuums aan, lange avonden en dinner op school. De ene helft tijdens het repeteren heeft ze gedaan alsof ze aan het zingen was en de andere helft heeft ze de longen uit d’r keel gehoest. Als dat maar goed komt voor de voorstelling begint..

De rest van de week kon ze dan ook niet zingen in choir. Ze liep als een zombie door school en dronk niks anders dan thee. Haar koor docent adviseerde om naar de dokter te gaan, omdat er hoogstwaarschijnlijk sprake zou zijn van een infectie in de keel. Wat moest er nou gebeuren met haar line? Wat als ze haar beroemd-makende zin niet meer kon zeggen? Waren al die weken repeteren in haar kamertje voor niks geweest? U weet het na de reclame.

- reclame –

Previously by Tessa en haar avonturen in Amerika! Tessa werd ziek en kon niet meer zingen en repeteren voor de schoolmusical, zou ze haar zin nog kunnen zeggen? We zien het nu!

Tessa deed het rustig aan. Ze durfde niet teveel van haar hostfamily vragen, dus een retourtje naar Walmart voor wat medication zat er niet bij tot een dag voor de show. Het medicatiekastje in huize Price werd afgezocht en alles werd ingenomen wat er te vinden was, koste wat het kost, Tessa had een stem nodig. Het is potverdorie geen kleine Zeemeermin waarin ze benen wilt! (ik hoop oprecht dat iemand deze grap snapt, anders is het vet awkward).

Gelukkig deed ze heel rustig aan en na honderden cough drops and andere zooi werd het minder. Wat een opluchting, ze kon haar lijn nog schreeuwen! En toen kwam het moment.. SHOWTIME!

Aladdin, wat een avontuur.. (ik praat weer in de ik-vorm eventjes voor het gemak) Het was zo zo zo leuk! Iedereen was zo ontzettend goed en ik heb genoten met volle teugen. Ik ben zo trots en thankful dat ik hier een deel van hem kunnen zijn. Ondanks dat m’n stem verschrikkelijk klonk en ik daar toch enigszins meer dan teleurgesteld in ben, was het zo leuk. Helaas zijn er zover nog geen platencontracten aangeboden en ben ik ook nog niet gebeld door Hollywood, maar hey, ik wacht rustig af. Ik ben nog steeds hoestende en wat ziek maar het is al vele male beter dan eerst. Naar de dokter wilde ik niet gaan omdat het zoveel gedoe is en ik het geld van de dokter waarschijnlijk pas heel laat terug krijg, en daar wacht niemand op.

Het is nu maandag, de eerste dag van geen repetitie, en er zullen nog vele van zulke dagen komen. Het enige wat ik nu kan denken is hoe ontzettend erg ik me ga vervelen de aankomen tijd… * huilt*

Volgens mij is iedereen nu weer up to date van de avonturen van Tessa. Er zullen vast nog wel meer gebeurtenissen zijn die hebben plaatsgevonden, maar momenteel zijn ze niet belangrijk genoeg om ze met jullie te delen. Verder is er nog een zaak gaande, maar daar kan ik helaas niks over zeggen. Ik heb natuurlijk een cliffhanger nodig om jullie zoete kinders weer te laten snakken naar m’n volgende verhaal.

Mijn nog maals excuses voor mijn blog dat enigszins wat overtijd was, maar hey, yolo. Hopelijk maken deze bijna 1700 woorden alles goed..