Goodmorning sunshines, vandaag heb ik me toch weer een nieuwtje voor jullie. Alleen m’n cooole mams en paps zullen deze titel begrijpen, maar das ook de bedoeling. HE MAM EN PAPS! Maar goed, back to the news, vandaag zal de cliffhanger van last week onthuld worden.. Zijn we wat zenuwachtig? Voelen jullie het al kriebelen in de buikjes? Ik wel! maar voordat we daar komen, zal ik eventjes afgelopen week vertellen.

Afgelopen week was een treurige week. Een gat in m’n hart, geen repetities. De dagen waren grauw en dark. Maar het leven gaat door.. er stond namelijk nog van alles op het programma, namelijk..: niks. Serieus, je moet gewoon dingen met school na school doen hier, omdat je leven anders zo dodelijk saai is. (does this make sense?)

Op maandag was blijkbaar m’n hostmoeder jarig. M’n hostdad vertrok die ochtend naar Las Vegas voor werk, en ik had hem nog gezien maar hij heeft dit kleine detail van de dag niet met mij gedeeld. Toen ik die dag vroeg thuis kwam van school en wat aan het rondsurfen was met m’n surfplankje op Facebook, zag de mededeling van de birthday van een familymember. Nou, dat is awkward. Ik vond het persoonlijk iets nieuws dat niemand daar over praat, maar goed. We moesten een oplossing bedenken. Na mijn geweldige fantasie zijn weg te laten gaan, ontstond er een prachtige tekening met de boodschap Gefeliciteerd. Het hagelslag pak dat moeders had gestuurd werd omgetoverd in een magisch cadeau en voor ik het wist was ik klaar. Lintje erom heen, envelopje erbij en ze was gelukkig. Blijkbaar wilde ze het ook niet vieren, en ze was dan ook erg verrast dat ik er van af wist. Ik zei maar dat ik een goed geheugen had. (ze hebben het nooit verteld, dus daar zal ze ook wel van opgekeken hebben)

De week ging voorbij en nu heb ik niks meer te vertellen voor de cliffhanger. Mag ik wat tromgeroffel mensen? Ja, nog een klein beetje meer… en dank u zeer. Daar komt het hoor.. Ik ben weer van hostfamily veranderd. Poef, dat is eruit. Nu kijk je op, denk je allemaal gekke dingen en ben je stom verbaast. Ga maar van de grond af, terug op je stoel, even rechtzitten en je kan weer verder lezen. Do not worry, Tessa shall this hairfine explainen. Oke, dus. Ik ga er niet te veel woorden aan vuil maken, want dit blijft de grote boze wereld van internet waarin iedereen op de loer is, maar ik kan er wel wat over zeggen. Onder mijn coole lezers die overwegen om ook een high school jaar te doen, don’t worry. Ik ben een bijzonder geval. Het wisselen van hostfamilies komt niet heel vaak voor, laat staan twee keer. Daarnaast, het is niet heel makkelijk om van hostfamilies te wisselen. Het is niet zo dat als ze een keer geen goeiemorgen tegen je zeggen, de organisatie je al je koffers laat pakken.

The story behind the story..

Opa en oma waren hele lieve mensen. Oprecht. Hij werkte, zij niet maar dat maakte niks uit. Helaas zat de auto-regel (ik mocht niet bij tieners in de auto) me ontzettend in de weg. Daarnaast waren opa en oma huismusjes en bleven ze graag thuis, waardoor ik zelf ook niet zo vaak de deur uit ging. Zelf wilde ik ook niet teveel van ze vragen, om me van place naar place te brengen. Daarnaast voelde het ook niet echt als een ‘familie’ omdat ze veel tv keken en we niet zo veel deden. Het voelde gewoon niet als thuis. Elke maand moeten we maandelijke questions invullen van onze CR over hoe onze thuissituatie is. Ik heb verteld over mijn situtatie en de oplossing die ik had. Op dat moment was mijn hostmoeder in San Antonio maar toen ze terug kwam heb ik er met ze over gepraat. Veel tijd om actie te ondernemen was er niet omdat m’n hostdad naar Las Vegas ging voor werk, de tijd zal het leren.

Afgelopen zaterdag, eergister dus, ben ik verhuisd. Ik ken deze mensen al want het zijn vrienden van de ouders van Barbs (exchange vriendin uit Noorwegen). Ik ben zooooo blij dat ze me wilde hebben. Ik weet dat je nooit van het beste uit moet gaan, maar dit is echt het Amerikaanse leven waar je van droomt. Groot huis, zwembad in de tuin, groot bed, inloop kast bladiebla. Ik denk nu echt dat ik kan zeggen dat ik m’n plekje heb gevonden. Daarnaast ben ik ook blij dat ik ze al ken, en ze lijken ontzettend happy met mij te zijn. Ik ben hun eerste exchange student en hoop een goed voorbeeld te zijn zodat ze hierna nog meer students zullen hosten. Het lijkt me ontzettend leuk als ik hun hiermee kennis kan laten maken. Ik heb al meer met dit gezin gedaan de afgelopen dagen dat met mijn andere hostfamilies en ik ben ontzettend blij. Het gezin bestaat uit een vader, moeder, twee zoons en een dochter. De 16-jarige zoon woont nog thuis en is een junior. De andere twee zijn al het huis uit en de oudste zoon gaat trouwen in April. (WEDDING WOEHOE). De dochter heeft ook een relatie en de kinders + aanhang zijn veel over de vloer. We spelen veel spelletjes en doen gezellige dingen. Leukie leuk. Op zondag gaan ze naar de kerk en daarna ergens lunchen. Momenteel maakt moeders een ontbijt met egg, sausage en cheese voor me. Ik heb nog nooit meegemaakt dat een hostfamily member ontbijt voor me maakt, cool cool, supercool. En na het eten zeg ik; het eten heeft goed gesmaakt, zeg dat na (ook dit snapt alleen familie Willemsen).

Dit was de cliffhanger, momenteel ben ik nu cliffhangerloos, maar ik weet zeker dat er weer wat interessants aankomt. Vandaag ben ik vrij, want het is een belangrijke dag om niet naar school te gaan, namelijk Presidentsday……………………………………..

Dit was het nieuws weer voor vandaag, vanavond ga ik naar m’n hostzus dr huis (ze woont hier nog wel in the Colony) om the Bachelor te kijken. Ik ben alweer 202 dagen in Amerika guys. En eerlijk gezegd, ik had er graag nog 202 bij gewild.