Dag: woensdag 16 mei 2018
Tijd: 13.05 uur
Locatie: vliegveld Praag

Het is vandaag woensdag. Woensdag 16 mei. Dit betekent dat ik over drie dagen weer hier ben. Voor de laatste keer voorlopig.

Aan alles komt een eind, en zo ook aan dit avontuur dat ik hier in Praag mee mocht maken. Ik heb mogen genieten van Praagse goulash, me over mogen geven aan een nieuwe cultuur, mezelf mee laten varen met het drukke verkeer, mogen proeven van heerlijk belegde broodjes, mogen waarnemen wat voor geschiedenis Praag heeft beleefd. Praag bood me toppen, maar ook dalen. Ik heb alleen, bebloed op de weg mogen liggen, eenzame avondjes in m’n kamer door mogen brengen en ploeterend aan school mogen werken. Praag gaf me nieuwe inzichten. Ik heb mensen uit landen leren kennen waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Ik heb kennis gemaakt met nieuwe talen en culturen. Ik heb nieuwe plekken ontdekt, en ik heb vrienden voor het leven gemaakt.

Vier maanden in het buitenland is heel wat anders dan een jaar in het buitenland. In Europa naar school gaan is heel wat anders dan in Amerika naar school gaan. Een student zijn in het buitenland is heel wat anders dan een middelbare scholier zijn in het buitenland. Zoals TravelActive (de organisatie waarmee ik naar Amerika ging) altijd zei: ‘Het is niet beter, het is niet slechter, het is anders’.

Soms lijkt het alsof de tijd heel langzaam gaat, maar terugkijkend op de afgelopen vier maanden, vraag ik me af waar de tijd in godsnaam gebleven is. Nu wacht ik op het vliegtuig om m’n mamsie. Het avontuur begon met haar, en ze voelde er ook wat voor om mijn avontuurtje met haar af te sluiten (lees: ze wilde er weer eventjes lekker tussen uit).

Ik heb het hier superleuk gehad. Voor mensen die nog enigszins geïnteresseerd zijn in mijn schoolleven aka de officiële, echte reden dat ik hier ben; tot nu toe heb ik alle vakken met een voldoende afgesloten. Ik wacht nog op een cijfer, maar ga er vanuit dat dat wel goed zit. Wat betekent… yes, minor in de pocket…?!

Je zou denken dat ik na deze tijd weer eventjes moet bij komen in Nederland. Even het leven weer op een rijtje moet zetten. Alle mensen zien die ik al die tijd heb moeten missen (dat er bijna elke week bezoek was laten we even buitenwege). Me gaan voorbereiden op het volgende schooljaar. Misschien een baantje zoeken aangezien ik maanden lang de portemonnee van de overheid heb moeten opentrekken omdat er geen Erasmusbeurs beschikbaar was, en een extra zakcentje verdienen in Praag niet op de planning stond. Maar nee, niets is minder waar. Deze maand heeft precies elf dagen voordat het volgende avontuur op haar wacht: Texas.

Het avontuur Praag houdt hier helaas op, maar Travel Tess gaat gewoon verder. Vandaar dat ik ook heb besloten om de vlogcamera voorlopig nog in de handkoffer te houden. Dus maak jullie geen zorgen; m’n kanaal blijft in de lucht. (ha-ha)