Reisblog verkiezing 2015!

Hellooo,

Deze zagen jullie zeker niet aankomen? Ik leef namelijk nog! En deze keer met een leuke boodschap. Ik doe namelijk mee aan de reisblog verkiezing van 2015.

Hopelijk kunnen al de novels die ik geschreven heb beloond worden.

We zullen zien!

Hier is een linkje naar mijn inzending :)

Het zou leuk zijn als jullie een berichtje achter laten. (van de link natuurlijk)

http://www.wereldwijzer.nl/showthread.php?t=191233&p=1102959#post1102959

Natuurlijk is het internet als het geen technische probleempjes heeft. Vandaar dat je niet rechtstreeks op de link kan klikken, maar even moet knutselen, knippen en plakken! (:

Verder gaat alles goed met Teske. Woonachtig in het prachtige zuiden van Nederland, hard aan het studeren. Life's good guyss. En... als je nog een tussenjaartje kan nemen? GA NAAR AMERIKA! :D

And I live happily ever after

Tja, hoe ga ik precies een maand later nou een goed excuus verwoorden van waarom ik hier al zo lang niet heb gechreven. Allereerst wil ik m’n nepnagels de schuld geven die elk Amerikaans meisje heeft, en het typen lastiger maakt. Als dit excuus niet goed genoeg is, geef ik de vakantie maar de schuld. Nadat m’n moeder dus die 21 uur later kwam, is er van alles gebeurd. Ondertussen zit ik al een paar dagen in het –ik had graag gezegd regende- SNIKHETE Nederland. En morgen vertrek ik weer. Tessa een druk leven? Nah, gaat gewoon z’n gangetje.

4 juni 2015 kwam m’n mamsie naar the Colony. Wat een feest. Het was heel leuk om haar weer te zien na al die maanden. Na haar een week lang door the Colony getourd te hebben, vertrokken we naar Philadelphia. “Wat heb je daar nou te zoeken” denkt de lezer. Nou lezer, IK GING NAAR TAYLOR SWIFT!!!!!!!! Van m’n mamsie had ik kaartjes voor Taylor gekregen voor m’n verjaardag. En helaas kwam ze pas in Oktober in Dallas, op m’n VERJAARDAG (terwijl ik dus nog hier zit) in Nederland, en daarom besloten we zelf maar naar Tay te gaan als zij niet naar ons kwam. En wat was het leuk! Ontzettend genieten! Na het concert gingen we weer vrolijk terug naar het vliegveld omdat ons vliegtuig al een paar uur later weer vertrok (Ja, we gingen alleen naar Pennsylvania voor haar concert WHOOP WHOOP). Op naar Nashville!

Eenmaal aangekomen in Nashville, kon ik eindelijk m’n grote lieve zus weer zien! Heel raar, al dat weerzien. Slowly maar zeker kwamen alle oude vertrouwde Nederlanders m’n leven weer in. Met z’n drieen kon het feestje echt beginnen! In Nashville zijn we naar het laatste music festival dag ding geweest. Heel leuk! Ook mochten alle musea, het Bluebird cafe (bekend van Nashville) en alle andere dingen niet ontbreken! Erg leuk.

Enkele dagen vertrokken we met ons roadtrip auto’tje naar Memphis. Hier hoef je niet te raden wat we hebben gedaan. Graceland; Elvis, Elvis en guess what? Elvis! Met een gitaar gevormd zwembad was er ook niks te ontlopen dat ook maar iets met Elvis Pesley te maken had. Na touren door z’n huis, helikopters, auto’s en noem het maar op, hielden we het wel weer voor gezien. Op naar New Orleans!

New Orleans staat bekend als een enge, gevaarlijke maar muzikale stad. En gelijk hebben ze Het is dood normaal om met je trompet over straat te lopen, maar het is ook dood normaal om in elke winkel een vrouw te zien staan (gekleed in stijl en thema) die klaar is voor een spannende avond. (you got the hint right) Maar ook na 3 dagen was het feestje hier afgelopen.

Toen reden we weer terug naar Texas! Het was heel raar, want toen we de staat in reden voelde het meteen al als thuis komen. Maar alsof dit alles nog niet genoeg was? Nee. Niet echt. Er moest nog een weekje cruisen in Mexico achteraan. Zo leuk! Helaas hadden we twee dagen FLINK regen waardoor er toen niet zoveel gedaan kon worden. Toch heb ik me naast het zwemmen met dolfijnen, cave tubbing, onbeperkt eten, zonnen en snorkelen wel prima vermaakt. (BEST VACATION EVERRRRR!!!)

En nu? Nu zit ik dood te gaan van de hitte op het oude vertrouwde bankje dat me 11 maanden heeft moeten missen. Het afscheid was zwaar, maar het besef kom pas veel later. De aankomst was leuk en lief, maar het besef komt pas later. En dat later is nu. Wat mis ik het leven daar weer, m’n vriendjes, familie, school, alles. Gelukkig is het hier ook fijn. Eindelijk kon ik weer naar een feestje (denk dat ik daar met zo’n 12 uur slaap in 4 dagen ook wel optimaal gebruik van heb gemaakt) en iedereen weer zien. Met liefde heb ik hetzelfde verhaal over and over and over and over verteld, en de standaard vragen beantwoord. Helaas kon de pret hier in Nederland niet van lange duur zijn. Morgenochtend zit ik namelijk alweer in de auto op naar Frankrijk. Hier zal ik de rest van m’n zomer doorbrengen om alle uit gegeven dollars om te zetten in verdiende euro’s.

Ik zou 1000 redenen kunnen geven waarom je een jaar als dit zou moeten doen, maar dan kom ik nooit aan het uitpakken (moet ik nog steeds doen) en inpakken toe. Het enige wat ik kan zeggen is dat dit het beste jaar uit m’n leven was, by far.

Nu komt de speech waarin ik een eind maak aan deze blog. Jullie hoeven niet meer nieuwschierig elke ochtend achter je laptop te kruipen om te kijken of ik weer een verhaaltje heb geplaatst. (ik weet dat iedereen dit doet) het was me een genoegen om m’n leventje online bij te houden, wetende dat er wat pottenkijkers op de loer zaten. Bedankt voor iedereen die m’n verhalen gelezen heeft, I appreciate it!

Tot snel,

Liefs,

Tessa

Wat je na een jaar Amerika van Tessa Willemsen kunt verwachten

Ik had allemaal dingen bedacht die ik zou kunnen zeggen momenteel. Ik kan praten over hoe ik al 308 dagen niet gefietst heb. Of kroketten gegeten. Of normale ijsthee gedronken. Ik zou kunnen praten over het feit dat ik Annemarijn al 324 dagen niet gezien heb. Of dat ik Larb al 310 dagen niet in de ogen heb kunnen aankijken. Maar ik kan ook m’n excitement met jullie delen dat het nog maar 21 uur duurt voordat ik m’n moeder weer kan knuffelen. En doordat ik niet zo goed weet waar ik moet beginnen, begin ik maar gewoon bij het begin.

Het was een heel leuk weekend. Op zaterdag moest ik mijn ensemble zingen (met nog drie anderen) en je kan een 1,2 of 3 krijgen. Een 1 is het beste, een 3 het slechtste. Onze groep kreeg een 1 en dus hadden we een gouden medaille te pakken. Heb ik die ervaring ook weer in m’n zak!

Deze week is zo raar. Misschien wel een van de raarste weken uit m’n leven. Ik heb zo veel zin om m’n liefste mamske weer te zien. Het betekent tijd voor nog meer fun (helemaal als Laris er later bij komt) en het wordt een groot feest. Maar het betekent ook tranen. Want het einde is in zicht. Niemand zal begrijpen hoe ik me gevoeld heb het afgelopen jaar. Wát een expierence. Het is oprecht het leerzaamste jaar ever. Je leert zoveel over Amerika, de school hier en jezelf. Maar niet alleen Amerika, zo ben ik vrienden met Indische, Aziaten, Mexicanen, noem het maar op. Dit klinkt stom, maar op mijn middelbare school was er basically maar een soort. Iedereen was en deed hetzelfde. Het is een bepaalde comfortzone waar je in zit en je weet niet beter dan dat. Hier is alles anders. Er loopt van alles rond, en je leert zo veel over andere culturen.

Ik heb een rijtje gemaakt met simpele, gekke, rare dingen maar ook serieuze dingen die ik hier in Amerika (aan)geleerd heb of die anders aan me zullen zijn. Dus hier komt ie, wat je na een jaar Amerika van Tessa Willemsen kan verwachten:

- Ik knok m’n knokkels. Weet je wel, dat irritante knak geluid? Ik deed het net weer. Ik weet dat het slecht is, maar for some reason doe ik het toch

- Ik ben aangekomen. Nou woehoe, surprise! Voor alle toekomstige studenten; je gaat aankomen. Geloof me.

- Het boeit me niet wat andere van me vinden. Natuurlijk het boeit je wel. Iedereen geeft deep inside iets about de mening van iemand anders, maar het doet me zo veel minder. Dit is denk ik omdat (vooral aan het begin van het jaar) ze je soms vergeten ergens bij te betrekken en dan zit je daar maar. En dan ga je mauwen over waarom ze je niet vroegen of jij ook mee wilde naar de wc, maar dan denk je daarna, yolo. Whatever. Nobody cares.

- als je een exchange student bent, voel je je soms alleen. Niet omdat je geen vrienden hebt, maar omdat niemand je echt echt kent. En dat is oke. Het is al heel wat dat je al deze vriendschappen moet opbouwen en moeite moet doen en er alleen voorstaat. En soms, als half Nederland slaapt en je weet even niet hoe je een probleem oplost, voel je je alleen.

- Je bent meer op jezelf. Dit hele avontuur leg jij in je eentje af. Vanaf Nederland naar New York vloog ik wel met de andere exchange students maar van New York naar Dallas zat ik alleen in het vliegtuig. Ik ben zelf gewisseld van gastgezinnen. Je bent meer op jezelf en dat maakt je volwassener. Je hebt tevens ook niet echt een keus.

- Ik heb geprobeerd elke weer een blog bij te houden. That’s what you’re reading now. Okay, ik heb het misschien niet elke week volgehouden maar gezien mijn twee levens die ik leid, een persoonlijk dagboek, een fotodagboek en een schoolleven + sociaal leven ernaast, vind ik dat ik het toch nog redelijk heb volgehouden.

- Ik speel veel meer spelletjes dan eerst. Helemaal bij het gezin dat ik nu zit, is er elke avond wel wat te beleven. Tessa en spelletjes. Denk niet dat familie Willemsen die ooit aan zag komen. Mam, pap, laten de zondag middag spelletjes dagen maar terug komen!

- Ik ben, alhoewel ik daar de laatste tijd echt geen tijd meer voor heb, zwaar verslaafd geraakt aan Gossip Girl.

- Bang voor de toekomst. Iedereen is denk ik wel bang voor de toekomst. Maar na dit geweldige jaar ben ik zo afraid dat ik echt in een ‘zwart gat’ val. Natuurlijk ga ik als de gekkigheid meteen weer naar Frankrijk dus veel tijd om verdrietig over Amerika te zijn is er niet, maar iemand zei het hier ook al. Als je op exchange year gaat, bereidt het gastgezin zich voor op dat jij je homesick gaat voelen en vervelende momenten hebt. Maar what about jullie? Als ik terug kom, dan is iedereen probably like, hey tess! Leuk je te zien, ik moet gaan, zie je later. Maar again, what if i’m homesick? Ik heb geen een leven meer. Ik leef half in Nederland, half in Texas. I have a second family here. Ik ben bang dat de studie tegenvalt, ik ben bang dat ik m’n rijbewijs niet haal ect. Maar ja, wie is er niet doodsbang voor de toekomst?

- Vroeger luisterde ik nooit naar muziek tijdens het douchen maar maakte ik m’n eigen prive concerten zelf. For some reason luister ik nu naar muziek tijdens het douchen.

- Ik scheld niet meer. Ik was sowieso niet een grote schelder (is dit een woord?) Maar hier in Amerika is elk slecht woord taboe en ik ben het helemaal afgeleerd. Guess that’s a good thing!

- Ik ben beter geworden in gitaar maar slechter in piano. De enige plekken waar hier piano’s zijn, zijn openbare plekken en IK HAAT het om piano te spelen in het openbaar. In tegendeel tot de gitaar kan ik gewoon lekker in m’n kamertje spelen zonder disturbing.

Tik tok on the clock but the party won't stop no

Tik, tik, tik. De tijd tikt maar door terwijl ik hier van hot naar haar (her??) ren voor de laatste loodjes. De tijd gaat dus echt way too fast. Hoe excited ik ook ben om m’n lieve mams binnenkort te zien, het was voor mij wat handiger geweest als we alles nog een paar maandjes hadden opgeschoven. Ondertussen staat de teller al op 36 en deze getallen maken m’n ogen nat. Ik kom tijd te kort. Veel te kort.

Afgelopen weekend heb ik doorgebracht in Arkansas! Het weer tijd voor een roadtripje out of state en m’n hostvader’s family reunion was een perfect gelegenheid om er weer eens tussenuit te gaan. Op vrijdag skipte Jackson (hostbroer) en ik school en vertrokken we richting het noordoosten. Waarschijnlijk hebben jullie nog nooit van Arkansas gehoord en zal de helft het verkeerd uitspreken, maar that’s okay. We reden eerst naar m’n hostpaps zn ouders en bleven daar gezellig een tijdje kletsen. Of course moest er weer buiten de deur gegeten worden en met een vol buikje ben ik in een woonkamer met nog zo’n 10 andere familieleden op een luchtbed in slaap gedoezeld.

De volgende dag begon het spektakel. We reden naar een plek waar broers, zussen, opa’s, oma’s, vaders, moeders, nichtjes, neefjes aanwezig waren. Noem het op en het was er. Er liep zo’n 200 man rond, dus een kleine familie zou ik het niet noemen. Natuurlijk bleef ik weer in m’n waarde en moet ik anders zijn dan de rest, dus kon ik mezelf de enige buitenlander op het festijn noemen. We hebben na het vele eten basically maar twee spellen gespeeld. Een voor de jongens, een voor de meisjes. Die van de jongens heette horseshoe en die van de dames ben ik alweer vergeten. In ieder geval, wij (vrouwelijk geslacht) moesten een soort rond metaal in een box gooien verder op waar ook een circkel in zat en dan kreeg je punten. Ben echt de slechte spellen uitlegger ever, maar neem het voor nu maar gewoon eventjes aan. Als je het metaal in de circkel gooide kreeg je 3 punten en in de box leverde je 1 punt op. Wie het eerste tot 11 kwam had de ronde gewonnen, en klom je langzaam naar boven en schakelde je je mede spelers uit. Er deden zo’n 50 vrouwen mee, en het spelletje heeft ook wel wat aantal duren geduurd. Althans, voor de andere. Ik ben Tessa natuurlijk weer niet als ik het losertje van het gezelschap ben en lag er na een ronde al uit. Dag 50 dollar. Yep, that’s right. Je kon 50 dollar + een beker hier mee winnen! Maar ach, winnen is belangrijker dan meedoen. Of was het andersom?

Bij de mannen was het toch allemaal wat lastiger. Zij hadden een hoefijzer die ze super ver op een bepaalde afstand moesten gooien en die doormiddel van een bepaald aantal graden een hoek moest maken waardoor het gat van de hoefijzer precies om een stof heen kan. Een soort ringen gooien maar dan is er een half end open en is het met hoefijzers en wat verder. Ook dit spelletje duurde (maar) 7 uur maar wel is m’n hostbroer Lyle 2^e geworden en ging die met een beker en 20 dollars (wat een prijzen!!) naar huis. Al met al was het een leuke dag, maar helaas moest Rodney die dag erna werken dus moesten m’n hostparents en ik weer terug. De rest van de familie bleef nog even, wat ook kon doordat we met twee auto’s waren.

Onderweg naar huis stopte we bij een hotel waar we pas om 2 uur waren en de volgende dag waren we om 6.30 uur alweer uit de veren om de rest van de rit te vervolgen naar huis. Eenmaal thuis genomen gingen Lura (hostmam) en ik na een nap shoppen en bleef Nessa (vriendinnetje) slapen. Slapen op een zondag denk je nu. Jazeker, want vandaag was ik vrij. Memorial day. Ik moet zeggen dat dit een van de weinige nuttige dagen is waar ik vind dat een vrije dag terecht is. De student day en labor day mogen wat mij betreft achterwege gelaten worden.

En dan nu, m’n sudden realization. De eerst volgende keer dat ik een blog schrijf kunnen jullie nog lezen over de spannende avonturen die ik heb meegemaakt in Austin waar ik heen ga. (we zijn met koor gekwalificeerd voor state en gaan nu naar Austin) maar daarna is het hoogstwaarschijnlijk gedaan met de pret. Want m’n moeder komt!!!! M’N BLOED MOEDER, M’N BIRTHGIVER, M’N MOEDER FIGUUR, M’N SCHEPPER, ZE KOMT!!! Zekersteweten. En natuurlijk ben ik erg blij en kijk ik er ontzettend naar uit, alhoewel ik liever wilde dat het nu nog February ofzo was. Nog 10 daagjes.

Het Amerika avontuur is bijna voorbij en dat maakt me echt zo verdrietig. Dit is by far het beste jaar dat ik ooit heb gehad.

Tessa and the Beast

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. IK WIL NIET NAAR HUIS. As much as ik vermelde dat ik wel weer zin heb om naar huis te gaan in m’n vorige blog, zo graag wil ik nu NIET naar huis in deze blog. Het leven als een exchange student is een dobbelsteen die dobbelt van aardbolzijde naar aardbolzijde en elke dag veranderd van opinion. Wat een dubbel gevoel dit. Ik wil blijven!!!!

De afgelopen paar dagen waren namelijk zo leuk! Laat ik beginnen met twee weken geleden. (ja, zo lang is het alweer geleden). We gingen down under richting Austin. We bleven bij m’n mamsie dr paps logeren twee nachtjes en het was retteketet superveel pret! Na de rit van zo’n 5 uur (je kan 7 uur in Texas rijden en je bent nog niet de staat uit) kwamen we aan. Lura’s vader woont op dit super grote landgrond (?) met een klein schattig huisje in het midden. Hij beheert een flink stuk land en het grenst aan een soort riviertje. Ze hebben een golfkar en. Stop. Laten we deze zin eerst herhalen. Ze hebben een golfkar. ZE HEBBEN EEN GOLFKAR. Laat ik verder gaan met m’n zin. Ze hebben een golfkar en natuurlijk moest Tessa hier de 1000 feet square mee afscheuren. Ik had pret voor 10 en helaas moest ik dit avontuur all by myself maken omdat niemand meer mee op adventure met me wilde. Door al mijn enthousiasme had ik zelfs bijna een schildpad overreden. Die zijn hier ook gewoon, yolo. Maar ik, de dierenliefhebber die er in me zit, heb natuurlijk goed gezorgd voor het beestje en de rest van mijn plezier hem/haar met rust gelaten.

We gingen op zaterdag naar the Capitol building (ja, het is capitol en niet capital). Het was een mooi, groot gebouw en ik heb uiteraard wat selfies met Bush genomen (schilderij Bush, niet human being Bush).

Op zondag moesten we helaas weer richting homewiederzehen. (is dit een woord?) en brak er weer een weekje school + repetities (oh yeah!!) aan. Ik had natuurlijk hard gestudeerd voor mijn 59 seconde lange solo, en het mocht de beste natuurlijk ook weer overkomen- ik ben in dit geval de beste- dat ik het verkeerde lied had ingestuurd. Wat een pech. Dit was alleen niet mijn schuld, maar de schuld van de docent. Maar wiens schuld het ook is, Tessa moest in een dag maar snel een 2(!!!!) minuten lang liedje oefenen. Het kon niet gekker worden! Het liedje heet Home van Beauty and the Beast (dit heet toch ook zo in het Nederlands? Of is het Belle en het beest?) 2 minuten van de anderhalf durende show zijn voor Tessa! Ondertussen had ik Joop van den Ende uitgenodigd, maar ik denk dat die z’n vliegtuig heeft gemist, want in de zaal was die niet te bekennen.

Op vrijdagavond was het dan eindelijk zo ver. Tessa and the beast werd live on stage gepresenteerd! Het ging, ondanks de zenuwtjes, best goed en m’n lieve (Amerikaanse) family kwam kijken. Ik zal onderaan even een link zetten zodat je het kan zien als je enigszins interesse hebt.

Na deze twee coole dagen van solist ben ik, 3 dagen na de laatste voorstelling nog steeds niet gebeld en is er nog geen contract aangeboden. Too bad. Op zondag was het Moederdag en ging ik met m’n Amerikaanse hostmomsie naar de film. Toen we daar aankwamen bleek er een evacuation aan de hand te zijn. Blijkbaar was het fire alarm afgegaan want ze moesten iedereen eruit laten. We konden dus niet de bios in, maar Amerika is Amerika niet als er niet elke 5 minuten iets zit dat hetzelfde is, en dus tien minuten later zaten we al in een andere bios waar de film wel draaide. Age of Adeline was heel leuk!

Op dinsdag was het tijd voor het choir banquet. Het choir wat? Het choir banquet. Wat is banquet? Goeie vraag! Ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen maar het komt er op neer dat het een dinner was met iedereen die in koor zat en dat we gaan praten over het jaar. De seniors houden een speech, er is een foto disvoorstelling met foto’s van het afgelopen jaar, iedereen kleed zich fancy en maakt foto’s en er worden seniors wills uitgedeeld. Hierin vertellen de senior lieve dingen over de andere studenten. Ook doen de juniors een senior prediction. Hierin vertellen ze wat ze denken dat de seniors volgend jaar gaan doen en hoe ze eindigen. En alsof dit nog niet genoeg is, krijgt iedereen een (gekke) awkward. Zo kreeg ik de Dutch maid award omdat m’n vriendinnekes me altijd Dutch maid noemen. De gekste moppen werden getapt en iedereen had veel lol. Dit was een van die avonden dat je je realiseert hoe gelukkig je bent met hoe het leven momenteel is en dat je niet weg wilt.

Hoe kan ik dit nou achterlaten denk ik dan. Hoe kan ik zoveel moeite hebben genomen aan het begin van het jaar om iedereen te leren kennen, en op het moment dat je ze kent, laat je ze achter. Het begint toch wel zwaar te worden. Ik wou dat ik gewoon wat mensen mee kon nemen. Of dat ik m’n Nederlandse friends en family hier naar toe kon halen. Ik kan echt niet zonder sommige mensen hier. Het leven is raar.

Laat ik nog maar genieten van de 48 dagen die ik hier heb. Achtenveertig.

Link: https://www.youtube.com/watch?v=bhEAIMGdWBg

Prom was the Bom.

Hello friends! It’s been a long time (excuus) maar daar zijn we weer! Dit keer niet met een antwoord over de verantwoordlijkheden die je krijgt als je een exchange student bent in de toekomst, of de vraag of dat ik een waarzegster ben, maar een lekkere oud Hollands verhaaltje vanuit zo’n 7925 kilometertjes van jullie vandaan. (Ja, dit heb ik opgezocht. Ja, dit is ver). Om nog even verder op de cijfertjes in te gaan. Nu ik dit schrijf ben ik 62 dagen, 2 uur en 18 minuten verwijderd van de onvermijdelijke oog in oog situatie die jij en ik waarschijnlijk rond die tijd gaan hebben. En als we dan nog niet uitgesproken zijn, kan ik mijn liefste linkerhand aka mijn allerliefste, beste mama van de wereld eindelijk weer knuffelen in 35 dagen, 2 uur en 16 minuten (ongeveer). Ik kijk er zo naar uit. Maar nu iets waar jullie, m’n lieve kersenpitjes, naar uitkijken. De vraag die minuten, uren, dagen, maanden, jarenlang gevraagd werd; how was prom?

Om maar even een tijdreisje terug in de tijd te nemen, aangezien ik al ontzettend lang niet over m’n leven gepraat heb, de bruiloft! De bruiloft was ontzettend leuk! Het was ONTZETTEND mooi versierd en het zag er prachtig uit. De bruid was, ondanks dat haar veil (sluier) afviel, ook een prachtige verschijning om te zien. Na het zweren dat ze voor eeuwig en altijd bij elkaar blijven en daarna ook en voor eeuwig voor elkaar houden en de hele heutemeteut mochten we eindelijk de dansvloer op. En of ik m’n dansmoves heb laten zien! Er zaten wat line dance liedjes bij wat het ontzettend grappig maakte. Ik had een sliert van kids achter me aan die me helemaal geweldig vonden. Precies, ik en kinderen, wat een grap. Maar het was oprecht best leuk! Na een lekkere maaltijd, some hapiness and the dancing was het feestje voorbij. Ik bleef bij Barbs slapen omdat het door al die gasten te overvol was in ons huis. Mijn allereerste Amerikaanse bruiloft is een feit!

Na een paar weken dag (en net geen nacht) weer naar school te zijn geweest, was het eindelijk zover op zaterdag 25 april 2015: PROM! Ik werd om half 5 opgehaald door mijn succesvolle date en we reden naar een of ander “sprookjes” plek (soort koeheuvels dat heel spectaculair is voor Amerikaanse termen) om foto’s te maken. Niet alleen m’n date en ik, maar de hele kerkgang was aanwezig en het was een gezellige boel. Vanuit elke angle moest een foto gemaakt worden en aan een half uurtje hadden we ook niet genoeg. Zelfs een uurtje lukte niet en anderhalf uur was al helemaal niet te doen. Want als je er over nadenkt, een foto maken heb je niet zo gedaan. Daar doe je natuurlijk wel wat uurtjes over! En wat nou als de foto vele malen leuker is als je een centimeter dichterbij staat? Moest natuurlijk wel even uitgeprobeerd worden. Na 100 fotocamara’s volgeschoten te hebben en op z’n minst twee uurtjes later, zaten we weer in de auto op weg naar de kerk. Eenmaal daar aangekomen stond het diner klaar en konden we zo aanschuiven. Nadat alle maagjes gevuld waren was de ultieme test: kun jij dansen met een vollle maag én het binnenhouden at the same time? UITTESTEN! Ik heb alle hoeken van de dansvloer gezien, en natuurlijk konden m’n Nederlandse ‘boodschappen doen, gras maaien, pizza bakken’ skills ook niet ontbreken. Ik moet u hierbij vertellen dat als u in de boven 20+ generatie valt, u waarschijnlijk geen idee heeft waar ik het over heb.

Na al het dansen en zwieren gingen we naar een locatie waar je le cross in botsautootjes kon spelen. (tijd 23.00) Ik ben even vergeten hoe het in het Engels heette, iets met wir en dan nog wat. Maar ookal lijkt het wat saai op het eerste gezicht, het was heel leuk! En als souvenir heb je ook nog blauwe plekken die je mee naar huis kan nemen! En alsof dit nog niet genoeg was verkasten (is dit een woord?) we ons naar Mainevent. Dit is soort gamehall en je kan er allemaal andere leuke dingen doen. Hier gingen we bowlen (tijd: 00.30) Natuurlijk ben ik Tessa niet als ik niet het sukkeltje van het team ben, dus ik zal maar achterwege laten hoeveelste ik ben geworden. Maar wow, wat een potentie heb ik gekregen! I used to HATE bowling, maar het is SO MUCH FUN! Dus bij deze, ik nodig iedereen uit om te komen bowlen bij m’n suprise welkom back party. (ik verwacht een suprise party als ik terug kom hint hint). Ik was super competitive en natuurlijk moest Barbs weer winnen. Na het bowlen (tijd: 1.30) kregen we een giftcard terwaarde van 20 dollars om te spenderen in de gamehall. (wow, ik realiseer me nu pas, dat spenderen van het woord spend komt, wat natuurlijk spenderen is in Dutch. Weer wat geleerd!) Ik heb de eerste 10 dollar opgemaakt aan stomme knuffels grijpen, wat nergens om ging en ik natuurlijk toch niks kreeg. Ik had echt twee linkerhanden tot de max en m'n mamsie was er geen eens. Daarna ontdekte Barbs en ik een foto booth waar je van die foto’s kan maken in pashokjes en hebben we de rest van ons geld daar weggeklikt. After all the party there gingen we weer terug naar de kerk (tijd: 2.00) Toen we aankwamen bij de kerk (tijd: 2.30) kregen we ontbijt. Tijdens het ontbijten bekeken we de foto’s die die avond waren gemaakt. Ondanks het feit dat iedereen half in slaap viel op de bacon die voor hen lag, was het toch gezellig. Helaas was het feestje hierna toch echt afgelopen (tijd: 3.30). Alle girls bleven bij vriendin Janet slapen. Tegen de tijd dat iedereen dus zoetjes en wel in bed lag (lees: vloer met een dekentje) was het al 4.00 uur ’s morgens. Na de heerlijke 4 uurtjes slaap, konden we ons allemaal weer in onze dress hijsen (spel je dit zo?) om naar de kerk te gaan. Blijkaar is het een traditie dat ze hier de promdress weer aan doen. En na al het feesten en kerken, nam ik een heerlijke powernap thuis, met een scheutje Gossip Girl. Mensen die nog nooit Gossip Girl hebben gekeken; kijk het! Het is zoo leuk! Annemarijn en Barbro zijn vast trots op me dat ik hier nu over praat.

Voor deze week staan Disney rehearsals op de planning! We zijn vandaag begonnen en dat betekent dat de oude vertrouwde 10 urige schooldagen weer op het programma staan. Gezellig hoor. Dit weekend gaan we waarschijnlijk weer richting het zuiden om Lura’s vader te bezoeken. Hij woont ongeveer 20 miles van Austin vandaan, dus dat wordt weer een gezellig ritje.

Ik moet toegeven, ik begin langzaam maar zeker wel weer zin te krijgen om naar huis te gaan. Ik mis m’n vriendjes en familie en m’n bedje. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de trein, de kroketten en natuurlijk de ijsthee. Een lekkere gezonde stampot is echt iets waar ik momenteel naar snak en ik kan m’n fietsje ook wel weer gebruiken. Maar nu eerst nog even genieten van m’n 62 dagen, 1 uur en 57 minuten.

Het talent wordt erkend 2.0

Hello hello, weer wat nieuwtjes uit het zonnige Texas! Zometeen ga ik weer heerlijk in de hut tub en misschien neem ik ook even een duik in het zwembad. Weet niet of het daar wel warm genoeg voor is met maar 21 graden in de lucht. Ik kijk wel. Misschien ga ik wel gewoon eventjes zonnen met m’n cocktail en wat beach muziek dat uit m’n boxen komt. Oh, maakte ik je jaloers? Sorry! Was totaaaal niet m’n bedoeling! Laten we maar snel beginnen met het vervolg van vorige week en twee spetterende (snap je hem, spetterend, van het zwembad) nieuwtjes!

Persoonlijke vragen:

Waar kunnen we de opnames van de talentenjacht vinden?

Op mijn telefoon, helaas niks in petto dat op internet geplaatst gaat worden. Een bezoekje als ik weer in Nederland om mijn optreden te bewonderen is altijd welkom.

Geen tijd voor gitaar meer?

Ja zeker wel, helaas niet meer zoveel as I used to, maar I try!

Kom je met een compleet nieuw Amerikaans outfit terug en past het oude Nederlandse dan niet meer?

Ik vrees van wel, maar ik hoop van niet. Ik doe nu elke dag een 4 minute work-out waar ik heel trots op ben, dus dat moet goed komen! #not

Hoe staat het met je keuzes?

Voor jou een vraag, voor mij ook een vraag.

Ben je helderziend ofzo?

Ahah, nee, I wish!

Ga je de bruiloft nog meemaken?

Oh yeah, dat was vorige week om precies te zijn. Ontzettend leuk en mooi! Veel wit en schattig stel, veel gedanst en natuurlijk geen druppel gedronken! (ze hadden eigenlijk ook geen champagne haha)

Wie kunnen we straks terug verwachten?

Tessa Tamara Willemsen. Hetzelfde meisje met een nieuw jasje!

Did this pretty girl already meet her cute boy in the States?

Eh, nee. Gaat ook nie gebeuren nie. M’n lieve knuffels zijn de enige boys die in m’n bedje mogen!

Wat wil je doen na je graduation, in Amerika studeren?

Ik heb me voor twee opleidingen aangemeld, international Event Music Entertainment studies in Tilburg en Media Informatie en Communicatie in Amsterdam, so who knows where I end up? Ik prefer Tilburg though.

Doen ze daar aan huiswerk? Zo ja, wanneer doe je dat dan?

Ja, maar ik heb er nog weinig van gemerkt. Dit zal vast te maken hebben met het feit dat ik ook regular classes volg, en die makkelijker dan makkelijk zijn.

Had je een kerstboom in je gastgezin?

Yes I did! Bij m’n voormalige gastgezin dat wel, maar hij stond er wel.

Onzekere tijden vragen:

Zijn ze trots op hun roots? (duits, ierland, engels ect.)

Haha ja zeker! Iedereen hier heeft een opa, oma, broer of tante wonen in Europe en dat is een hele beleving voor hun. De meeste afstammelingen zijn uit Germany. Ik vind het altijd wel leuk om te horen, maar ben wel weer teleurgesteld dat niemand in Hollandia heeft gewoond..

Wat is een bridal shower?

Een bridal shower is hetzelfde als een baby shower. Je koopt tons and tons of cadeau’s voor het bruidspaar (alsof ze nog niet genoeg krijgen) en laat het keurig inpakken zodat zij het vervolgens weer open kunnen scheuren en kunnen genieten van de prachtige pannenset die jij ze hebt voorgeschoteld.

Hoe zijn de lessen op school? Gebruiken ze chromebooks?

Lessen zijn 90 (!!!) minuten lang en verschillen per class. Ik heb hier al wel het een en ander over verteld in m’n andere blogs dus zal er niet te veel woorden aan vuil maken. De ene is, -uiteraad- leuker dan de ander, maar over het algemeen is het altijd wel een feestje. De lunch is 60 minuten lang, en (wat mij betreft) een beetje aan de lange kant. Heb liever korte pauzes verdeeld over de dag, maar ach, yolo. En ja wel degelijk gebruiken ze chromebooks, alhoewel ze hier ook een redelijk voorraadje aan MacBooks hebben. Geld zat haah.

Hebben ze pasen? En eten ze dan ook eieren?

Pasen hebben ze hier zeker. Wij Nederlanders houden gewoon van een extra feestje en plakken achter elke bijzondere gelegenheid nog een dag. Dat wilt zeggen dat ze hier in Amerika (helaas) geen tweede paasdag hebben. Nergens voor nodig wat hun betreft, want al die vrije dagen krijgen zij al met Labor day en presidents day (wat natuurlijk wel belangrijker is..) Van tweede kerstdag is hier ook geen sprake.

Hoe zit het met mensen van 90 ofzo die nog mogen rond rijden in mega trucks?

Ik kan deze vraag niet beantwoorden. Het is net zo’n zwart gat bij jou als bij mij. Volgens mij mag iedereen rijden in wat ze willen, en volgens mij maakt het ook allemaal niet zoveel uit hoe oud je bent, als je maar rijden kan. Amerika is niks voor niks gekkigheid land.

Voor examen mavo naar Amerika of erna?

Dat ligt helemaal aan jezelf. Ik zou alle voor- en nadelen op een rijtje zetten. Ik zou (persoonlijk) het zelf nu best lastig vinden om terug naar school te gaan als ik nog een jaar zou moeten, want ik heb echt het idee dat ik alles ben vergeten en alle domheid in me naar boven is gezogen. Wel is je Engelse woordenschat natuurlijk een stuk hoger, maar als je Engels al redelijk prima is zou ik daarna gaan!

Dit waren de vraagjes voorlopig. Dan heb ik nu natuurlijk ook even wat mededelingen. Ik ben gevraagd voor Prom! Jaja, het avontuur begint en eindigt met een prachtige vent aan m’n zijde. Dit keer een ander als de vorige keer. Ik ga (helaas) niet naar school prom maar naar de kerk one. Het lijkt me nog steeds super leuk, omdat ik ondertussen veel friends heb gemaakt in de kerk en het hier in Texas THE place to be is. Dit keer werd ik niet gevraagd in front of 10 mensen, maar zeg maar gerust 50. Na de kerkdienst gaf de jongen die in de band zat een hele speech of een speciaal meisje dat tijdelijk in Texas was en uit Nederland kwam. (Wie zou dat nou zijn?) en uiteindelijk kwam hij met een sign tevoorschijn dat zei; Dancepartner again? Prom? Dit omdat we samen in The Addams family zaten en hij toen mijn dancepartner was. Gelukkig weet hij net zo goed als ik dat het gewoon als vrienden is, ik ben super excited dus!

Spoileralert: de jurk die ik draag is dezelfde jurk als Hilary Duff aanhad in A Cinderella Story. Het is de oude van m’n hostzus en dat is natuurlijk een leuke goedekope uitweg.

Na dit hoogtepuntje heb ik er nog een. Houd je vast. Ik word echt ontdekt. Ik voel het aan m’n bloed. Begin mei hebben we een Disney review. Dit houdt in dat we allemaal Disney liedjes gaan zingen, een soort show dus. And guess what!? In een van de honderden liedjes die er gezongen worden zit er een waar ik, JA IK, TESSA TAMARA WILLEMSEN, er een van mag zingen! Neem even rustig de tijd om dit te verwerken.

- 1 uur later –

Jaja, het lied dat ik mag gaan vertolken en op de planken mag brengen is de Belle reprise uit Beauty and the Beast. We zijn dus van een 5 secondes of fame op stage in Amerika verhuist naar een … 59 secondes of fame op stage in Amerika gegaan! Dit lied is namelijk net een minuut. Wel een bummer, maar het hele lied is voor mij en ik zal dus waarschijnlijk een 59 secondes lang ALL ALONE op stage staan! Shout out for Tessa en haar toekomstige succes. Of zoals mijn lieftallige vadertje zou zeggen. Je verveelt je geen minuut! (het is namelijk maar 59 secondes).

Nou, dit waren de hoogtepuntjes weer. De tijd gaat nu wel heel snel. Volgende week is het alweer eind april.. hemeltje hemeltje..

Q & A: Life as an exchange student

Ik weet niet of het een belediging is omdat iedereen zo blij schijnt te zijn dat ik nog een jaar uit het kikkerlandje zou wegblijven, of dat het een compliment is dat ik zo geloofwaardig over kwam. Lieve lieve Nederlanders, ik kan niet zonder jullie. Zo patriot ben ik wel weer, ik kan de kroketten en ijsthee niet voor eeuwig achterlaten. Het lijkt me ontzettend leuk om nog een jaar te blijven, maar ik heb ook veel zin om weer terug te gaan en weer in Nederland te beginnen. Dus bij deze; 1(1) april, kikker in je bil!

Ik heb over m’n hele site vragen op gesprokkeld, en ze er (volgens mij) allemaal uitgehaald. Het zijn er toch nog wat redelijk veel, dus heb ik het even in categorieën opgedeeld. Best wel georganiseerd enzo. Toen ik dit aan het typen was ontstond er een hele novel van vragen en antwoorden dus ik heb het gesplitst. De ‘Algemene’ vragen zal ik nu beantwoorden. Deze zijn vooral voor de toekomstige ontdekkers bedoeld en de Persoonelijke vragen en Onzekere tijden (categorieloze) vragen komen de volgende keer.

Hoe is het eten?

Hemeltje hemeltje, er gaat een wereld voor je open. Ik heb m’n ogen uitgekeken in Walmart. Ze hebben letterlijk (op kroketten en hagelslag na) alles! En van alles honderdduizend verschillende smaken en kleuren. Bereid je voor op veel fastfood, want dit is goedkoop en snel en daar houden Amerikanen van. Daarnaast eet iedereen voor twee en wordt er een maaltijd voor drie voorbereid per persoon.

Hoe bevalt je gastgezin?

Nou, hier kunnen we lang en kort over praten, maar ontzettend goed! Het duurde ook wel even moet ik zeggen (ik ben twee keer van gastgezin gewisseld) maar ben nu meer dan gelukkig. Familie 2.0 in Texas is afgevinkt van de checklist.

Is het een grote school?

JA. Ik ben gewend om naar een school te gaan met zo’n 400 a 500 leerlingen, als het niet minder is. Op deze school huppelen er op z’n minst 3000 (!) rond. Het is een hele transovergang (is dit een woord?) omdat je elke dag nieuwe gezichten tegen komt. Verwarrend, maar leuk. Dit is alleen niet bij elke school zo. Het ligt vooral aan de state waar je heen gaat. Zo ken ik mensen die met minder dan 100 andere human beings school doorbrengt.

Is alles groter is Amerika?

Alles? Nee. Het meeste? Mwa. Het eten? JA. Zoals ik al bij de eet-vraag antwoorde, de porties hier zijn insane! Ook veel soda’s (frisdranken) zijn te koop in grotere formaten. De auto’s bijvoorbeeld zijn dan wel weer hetzelfde maar de meeste huizen zijn relatief wel groter. Maar dat ligt denk ik ook weer aan waar je woont, want (excuus als ik het fout heb) is Texas redelijk betaalbaar, en laten mensen sneller een groot huis bouwen.

Heb je ook herfstvakantie in Amerika?

Herfstvakantie niet echt. Wel hebben we in november Thanksgiving and letterlijk drie weken later kerstvakantie.

Heb je ook saaie dagen?

Oh ja zeker! Er zijn genoeg dagen dat ik onder de dekens in m’n pyjama een beetje Netflix zit te kijken. No worries, maar dat is prima. In Nederland heb je toch ook niet altijd wat te doen?

Wat wordt er bedoeld met ‘je mag als exchange student niet naar feestjes?’

Als exchange student mogen wij niet naar feestjes omdat we niet in aanraking mogen komen met alcohol, drugs, seks, de politie ect. Veel van deze aspecten zijn aan te treffen op feestjes, en dit willen organisaties graag vermijden.

Hoe was het contact met het gastgezin de eerste dagen en zijn er dingen die je over mail kan vragen?

De eerste dagen is kinda awkward. Ik denk persoonlijk dat je bij de eerste ontmoeting al wel een soort van voelt of je een klik hebt of niet. Praten met elkaar over social media zegt namelijk niks over een persoon, en dit zeg ik uit ervaring. Het is best vermoeiend om de eerste dagen non-stop Engels te praten omdat je het niet gewend bent. Je hebt wat ruimte nodig om jezelf te ontdekken in een andere cultuur en zij moeten je die ruimte ook geven. Natuurlijk moet je ook meteen leuke dingen gaan doen en niet in het awkwardheid hangen.

Je kan over de mail naar de interesse’s van je gastgezin vragen, over hun verleden praten, over waarom jij een exchange jaar wilt doen en waarom zij een exchange student willen of over wat je met ze kunt gaan doen. Er is genoeg om over te praten en elkaar te leren kennen!

Heb je inpak tips?

Probeer het zo klein mogelijk op te rollen, en vraag hulp aan een vriend of vriendin. Neem geen onnodige dingen mee die je makkelijk daar kan kopen. Zorg dat je in een aparte tas de benodigdheden hebt voor de eerste paar dagen, zodat je dan je grote koffer niet open hoeft te maken (als je eerst ergens anders heen gaat) en neem vooral niet teveel kleren mee. Dat fotolijstje van je familie is namelijk veel leuker dan dat ene shirtje dat je gister hebt gekocht.

Wat kan je als cadeau geven?

Eten! Wie is er nou niet dol op eten? Helemaal als je hebt over Amerikanen! Van stroofwafels tot drop to beschuit met muisjes via een oma’s appeltaart mix weer terug. Daarnaast had ik ook Iphonehoesjes met de Nederlandse vlag erop en is het misschien leuk om iets te geven met iets typisch Nederlands erop. (molen, klompen) Tegenwoordig kan je ook overal Engelse kookboeken vinden met typisch Nederlandse recepten, ook kei gaaf!

Hoe waren de eerste dagen op school en is vrienden maken makkelijk?

Doordat ik de andere exchange students al kende, had ik al wat vrienden. Maar het enige advies dat ik je kan geven is initiatief nemen. Gewoon vragen aan die random groep mensen of je met ze mee mag naar de mall of misschien bij ze gaan zitten tijdens lunch, heb ik ook gedaan. En als ze nee zeggen, boeiend. Vraag je toch iemand anders? Als exchange student ben je sappig materiaal voor die Amerikanen dus een nee zul je vast niet krijgen. En daarnaast, over een jaar ben je anders toch weer weg, yolo!

Heb je nog tips om niet met een 20 kilo zwaardere koffer terug te komen?

Nog niet echt, want ik heb zelf dit stadium nog niet bereikt. Wel ben ik van plan om veel oude kleding en schoenen achter te laten, en te replacen met m’n nieuwe rotzooi. Scheelt toch weer ;)

Wat moet je meenemen als je naar Amerika gaat?

Wat een gedetaileerde vraag! Wat dacht je van kleren, schoenen, je paspoort, je ipod, telefoon en jezelf? Misschien is een goed humeur ook een goed idee!

Heb je nog tips voor aankomende exchange students?

Geniet ervan! Je gaat kut momenten hebben en je afvragen waarom je het ook alweer doet, en je gaat met je kop buiten de auto hangen terwijl de wind in je gezicht blaast en je realiseren dat je oh zo veel van het leven houdt. Maak vriendschappen die sterk zijn, maar hou in je achterhoofd dat je weer vertrekt. Accepteer dat je in een andere cultuur bent en dat dingen anders zijn. Lach erom, realiseer je dat het in Nederland beter geregeld is en accepteer het. Iedereen doet alles op z’n eigen manier. En dan m’n laatste wijze advies. Doe geen domme dingen. Natuurlijk wil je naar dat ene feestje waar iedereen heen gaat, maar er hoeft maar een ding fout te gaan of je staat weer thuis op de stoep. Een vriend van mij is laatst naar huis gestuurd omdat die buiten liep na curfew tijd (avondklok) en hij een acoholvrije bier in z’n hand had. Het blijft Amerika (of welk land dan ook) en de organisatie is verantwoordelijk voor wat er met jou gebeurd. Een avondje bankhangen kan ook gezellig zijn, en je haalt al die gekke streken later in Nederland toch wel uit.

Hopelijk was dit enigszins interessant. De rest van de vragen komen dus later. Nu ga ik lekker slapen en morgen de bruiloft van m’n hostbroer!

Groetjes aan de voetjes en liefs uit Texas.